Lizbon planları yapanlara lokum gibi bir yazı. İlayda Ejeyit yazdı, yediğini içtiğini de kendine saklamadı. Buyrun, notlarınızı almaya başlayınız.
İşte mis gibi öneriler
“Neyi meşhurdur, nereler görülmelidir, ne yenmelidir hiç bir araştırma yapmadan uçağa atlayıp gittim Lizbon’a! Uçak yaklaşırken ilk defa bu kadar plansız yola çıktığım için gergindim, ancak böylece gördüğüm her bina, tattığım her yöresel lezzet benim için sürpriz oldu. Lizbon her yönüyle harika bir deneyimdi. Size de biraz reklamını yapmadan duramayacağım!
Lizbon, tahmin edebileceğiniz üzere çok büyük bir şehir değil. Siz de benim gibi yürümeyi sevenlerdenseniz yürüyerek hemen hemen her yere varabilirsiniz. Lizbon’un İzmir’i andıran güneşli havası da bu konuda yardımcı olacaktır. Ama yok toplu taşımayı kullanmak istiyorum diyorsanız ise metro duraklarından günlük/haftalık kartlar çıkartabilirsiniz. Viva Viagem Card’ın günlüğü 6 euro civarında ve tüm toplu taşımalarda geçerli.
Valizimi bıraktıktan sonra ilk akşam yemeğimiz için Time Out’u tercih ettik. Eğer yabancı yemek programlarını izleme alışkanlığınız varsa burası tanıdık gelecektir. Time Out binasının yarısı, sabahları pazar olarak kullanılıyor, diğer yarısı ise 20’ye yakın yemek standı ve ortak oturma alanı. Onlarca seçenek arasından seçmek çok zor ancak lezzetleri de bir o kadar güzel. Time Out’a dönüş gününüze yakın giderseniz şarküteri standından değişik peynirler almayı unutmayın!
Dediğim gibi, Lizbon’da yürümek çok keyifli. Time Out’dan çıkınca Tagus nehrinin kenarından yürüyerek Praça do Comercio meydanına geldik. Bu arada nehir dediğime bakmayın, diğer kıyıyı görebilmek imkansız. Uzunca süre deniz olduğunu zannedişim bu yüzdendir.
Praça do Comercio benim en keyif aldığım bölgelerden bir tanesi oldu. Hava güzelse nehir kenarındaki kafeler ağzına kadar doluyor, hatta bir kısmı manzaraya karşı mini şezlonglar koyuyorlar. Yine bu sokak kafelerinin etrafında mutlaka canlı müzik yapan sanatçılar da oluyor. Kısacası güneşin altına uzanıp, biranızı yudumlayarak hem manzara izleyip hem müzik dinleyebilirsiniz.
Ancak turistik bir bölge olduğunu da hatırlatıyım. Restoranların çoğunun menüsü birbirine yakın, garsonlar İstanbul’daki gibi sokaktan sizi içeriye çekmeye çalışıyor… Eğer canınız ev yapımı bira ve şık bir restoran istiyorsa hemen heykelin sağ tarafında bulunan Museu de Cerveja’ya gidebilirsiniz. Böylece ünlü “pastel de bacalhau”’yu da denemiş olursunuz. Bu arada pastel de bacalhau, içinde erimiş peynir ve morina balığı olan bir hamur işi.
Portekiz’de morina balığı (bacalhau) kadar ünlü bir de içkiler var. Porto şarabı dönerken yanınıza bir şişe almanız gerekenlerden biri. Aşırı tatlı ve çok yüksek alkollü bu içki size şaraptan çok kokteyl tadı verecek ama denemeye değer. Ayrıca restoranlarda yemeğin yanına Porto şarabı isterseniz terslenme ihtimaliniz var. Portekizliler Porto şarabını yemek yanında tercih etmiyorlar. Tadından da anlaşılabileceği üzere yemeğe eşlik edebilecek bir tat değil zaten.
İkinci bir içki ise Ginjinha dedikleri vişne likörü. Ben tadamadım ancak Lizbon’un 150 yıllık likörcüsü olan Ginjinha sem Rival (Rakipsiz Ginjinha)’e uğramadan dönmeyin. Hem tadım yapabilir, hem de satın alabilirsiniz.
Şimdi gelelim Lizbon’un en ünlü pastanesine. Pasteis de Belem 1837’den beri aynı aile tarafından işletiliyor ve hala daha içeri girebilmek için onlarca insanın arkasında sıraya girmeniz gerekiyor. Belem pastanesine bu ünü yakalatan “Pasteis de nata” adlı tatlı ve tarifini hala bir sır gibi saklıyorlar. Siz Starbucks dahil tüm şehirde uyarlamalarını göreceksiniz ancak hiç biri gerçeğinin yerini dolduramaz!
Türk gözüyle tarif vermem gerekirse pasteis de nata; baklava hamurunun muffin kabına yerleştirilip üzerine pirinçsiz sütlaç eklenip fırınlanması gibi duruyor. Ilık servis edilen bu tatlının üzerine dökebilmeniz için pudra şekeri ve tarçın da veriliyor.
Bu arada Belem’e gelmişken Jerenimos manastırını, deniz müzesini, Contemporary Art müzesini, Belem kulesini ve botanic bahçesini gezebilirsiniz. Ben Belem’e hayran kaldım, o yüzden son günümde bir daha gidip son pasteis de nata’larımı yiyerek çimenlerinde uzandım.
Akşam yemeği planlıyorsanız çok da nezih bir mahallede olmayan Ramiro’ya gitmek zorundasınız. Lizbon’a gittim ama Ramiro’ya uğramadım diyorsanız kızıyorlar çünkü. Ramiro, Lizbon’un en ünlü böcekçisi. Boy boy karidesler, ıstakozlar, ve daha kabuklu birçok şeyin yanında pastırmaları da meşhur. Eğer Ramiro’da deniz ürünü gecesi yapacaksanız önceden belirtelim yine çılgın bir sırada beklemek zorundasınız. İçeride yiyip kalkmanız için baskı da olacak. Hatta tanımadığınız insanlarla aynı masayı paylaşacaksınız. Ona rağmen tereyağlı çıtır ekmekleri ve müthiş lezzetli böcekleriyle favori restoranınız olacak.
Turistik yerlerden uzaklaşıp geleneksel Portekiz yemekleri denemek, ev yapımı şarap içmek, ağlayana kadar doymak, ve tüm bunları çok uygun fiyatlara yapabilmek istiyorsanız adresiniz Campolide mahallesindeki A Tasquinha Do Lagarto. Öğlenleri 12:00-15:00, akşamları ise 19:30-23:00 arası açık olan bu restoranda rezervasyonsuz yer bulacaksanız açılış saatinden daha erken gitmenizi tavsiye ederim. Çalışma saatlerinden de anlaşıldığı gibi yemeklerine çok güvenen restoranımız müşteri avlama derdinde değil, zaten bir gelen mutlaka bir daha geliyor.”
Lizbon’a gitmek için çok sebep var işte. Uçak bileti bakmak için yeni bir sekme açıyorum. Beni seven arkamdan gelsin.
