Eleanor Coppola ( Francis Ford Coppola ‘nın eşi, Sofia Coppola’nın annesi) tarafından yazılan ve yönetilen Paris Can Wait isimli film, tam anlamıyla bir yemek filmi değil ancak yüzde yüz yemek ve seyahat hayali kurduruyor. Uzun sahneler eşliğinde Fransız yemekleri ve şarap başrolde.
Belgesel yapımcısı olan Elenor Coppola, bu filmi de biraz öyle ele almış gibi aslında. Bu film, kendisinin filmi hayata geçirmeden birkaç yıl önce Fransa’da yaşadığı maceradan detaylar taşıyor. Bu arada Paris Can Wait, kendisinin çektiği ilk film.
Sevdiğim seyahat filmleri yazısının linkini buraya bırakıyorum. Daha fazlasına ihtiyaç duyacağınız kesin.
Filmin kısaca konusu ise şöyle; Anne (Diane Lane) karakteri Hollywood yapımcısı eşiyle (Alec Baldwin) yaptığı Cannes tatilinden, Budapeşte’ye gitmek yerine yaşadığı sağlık sorunları nedeniyle Paris’te kaldıkları eve dönme zorunda kalır. Eşinin ise iş için Budapeşte’de olması gerekiyor. Anne karakterine Paris’e yapılacak araba yolculuğunda ise eşinin iş arkadaşı Jacques (Arnaud Viard) eşlik ediyor. Paris’e gidene kadar yemek yemek için verilen molalar sayesinde gözümüz gönlümüz açılıyor.
Filmin anahtar kelimeleri çok güçlü. Bol bol yemek konuşuluyor. İzlerken detaylardan kendimi almakta çok zorlandım ve bir film gibi seyretmek yerine, “Virüs bitince Lyon’a gideyim de, şuraya mutlaka uğrayayım’ diye kafamda hayaller + planlar döndürdüm. Filmi bitirdikten sonra ise iyi film / kötü film gibi değerlendirme yapmaya bile elim gitmedi. İzlerken hissettirdiği şey beni iyi hissettirdi sadece. Karakterlerin birbiri arasında geçen konuşmaların daha ilgi çekici olmasını dilerdim. Bir de Diane Lane’in filmin başrolünde olup, karakterinin duruşu gereği etkisiz görünmesi çok hoşuma gitmedi. Jacques karakterinin sürekli bir ısrar içinde olması da Anne karakterini pes ettirmiş olabilir 🙂
Cannes’dan yola çıktıktan yedi-sekiz saat sonra Paris’te olmaları gereken şey; kaliteli yemekler, birçok şişe şarap, mizah, sohbet ve romantik duyguların uyanışını içeren göz alıcı iki günlük bir yolculuğa dönüşüyor.
